تاریخ انتشار : ۱۴۰۲/۰۹/۱۱ ساعت ۱۲:۳۹
کد مطلب : ۴۴۲۶۹۷
رازِ محترم بودن شخصیت بعضی از افراد چیست
گروه جامعه: تا به حال برایتان پیش آمده نسبت به فرد یا افرادی احساس احترام داشته باشید و شخصیت آنها را محترم دانسته و خود را در هر شرایطی ملزم به حفظ شان و منزلت آنها بدانید؟ بله؛ حتما پیش آمده است.
به زارش همشهری آنلاین،اما چرا نسبت به بعضی از افراد اینگونه هستیم؛ آیا این محترم دانستن آنها، خود خواسته ما است یا ما به نوعی تحت تاثیر برخی صفات و ویژگی‌های رفتاری و اخلاقی آنها، اینگونه واکنش نشان می‌دهیم؟ پاسخ یک خطی این سوالات این است که محترم بودن و احترام گذاشتن به افراد ریشه درونی دارد؛ به بیانی ساده‌تر برای اینکه همگان به ما احترام بگذارند و حس خوبی داشته باشند باید ابتدا خودمان به خودمان احترام بگذاریم و ارزش قائل شویم. «صادق اسماعیلی»، روانشناس و رفتاردرمانگر در این باره می‌گوید: «احترام به خود زمانی معقول و سالم محسوب می‌شود که از آن به غرور و خودشیفتگی یا برعکس، عزت‌نفس‌پایین تعبیر و برداشت نشود. یعنی با وجود همه نقاط قوت و ضعفی که داریم، خود را ارزشمند بدانیم اما نه آن قدر که پذیرای نقد درست نباشیم و یا دیگران را در همه موضوعات و عرصه‌ها پایین‌تر خود درنظر بگیریم.»
اسماعیلی ادامه می‌دهد: «خود را ارزشمند بدانید و به خود احترام بگذارید اما به چه دلیل و به اعتبار کدام ویژگی‌های فردی این ارزش‌گذاری باید صورت گیرد؟ ارزش به خاطر به زیبایی، ثروت، تحصیلات و یا درون‌مایه انسانی و فضایل اخلاقی؟ در این مورد دقت داشته باشید که فضایل اخلاقی و درون‌مایه‌های انسانی برعوامل ظاهری و بیرونی تقدم و برتری دارند. چرا که به واسطه آنها هم حال خوب و هم جذب احترام از سوی دیگران با ماندگاری و پایداری همراه است. در این ارتباط توصیه رفتاردرمانگران این است که از رعایت عزتِ کلام آغاز کنیم. یعنی حتی زمانی که با خود و یا دیگران حرف می‌زنیم نسبت به خود الفاظ ناپسند به کار نبریم. در واقع با نوازش‌های کلامی‌مان به دیگران نیز یادآور شویم که شخصیت ما شایسته احترام و بهترین‌ها است. در گام بعدی و مهم دیگر باید ضمن رعایت صداقت در گفتار و رفتار، از خودتاتن بابت تلاش‌های روزانه‌یتان با هدف گذران زندگی و دستیابی به اهداف تعیین شده‌تان تشکر کنید.»
به زارش همشهری آنلاین،اما چرا نسبت به بعضی از افراد اینگونه هستیم؛ آیا این محترم دانستن آنها، خود خواسته ما است یا ما به نوعی تحت تاثیر برخی صفات و ویژگی‌های رفتاری و اخلاقی آنها، اینگونه واکنش نشان می‌دهیم؟ پاسخ یک خطی این سوالات این است که محترم بودن و احترام گذاشتن به افراد ریشه درونی دارد؛ به بیانی ساده‌تر برای اینکه همگان به ما احترام بگذارند و حس خوبی داشته باشند باید ابتدا خودمان به خودمان احترام بگذاریم و ارزش قائل شویم. «صادق اسماعیلی»، روانشناس و رفتاردرمانگر در این باره می‌گوید: «احترام به خود زمانی معقول و سالم محسوب می‌شود که از آن به غرور و خودشیفتگی یا برعکس، عزت‌نفس‌پایین تعبیر و برداشت نشود. یعنی با وجود همه نقاط قوت و ضعفی که داریم، خود را ارزشمند بدانیم اما نه آن قدر که پذیرای نقد درست نباشیم و یا دیگران را در همه موضوعات و عرصه‌ها پایین‌تر خود درنظر بگیریم.»
اسماعیلی ادامه می‌دهد: «خود را ارزشمند بدانید و به خود احترام بگذارید اما به چه دلیل و به اعتبار کدام ویژگی‌های فردی این ارزش‌گذاری باید صورت گیرد؟ ارزش به خاطر به زیبایی، ثروت، تحصیلات و یا درون‌مایه انسانی و فضایل اخلاقی؟ در این مورد دقت داشته باشید که فضایل اخلاقی و درون‌مایه‌های انسانی برعوامل ظاهری و بیرونی تقدم و برتری دارند. چرا که به واسطه آنها هم حال خوب و هم جذب احترام از سوی دیگران با ماندگاری و پایداری همراه است. در این ارتباط توصیه رفتاردرمانگران این است که از رعایت عزتِ کلام آغاز کنیم. یعنی حتی زمانی که با خود و یا دیگران حرف می‌زنیم نسبت به خود الفاظ ناپسند به کار نبریم. در واقع با نوازش‌های کلامی‌مان به دیگران نیز یادآور شویم که شخصیت ما شایسته احترام و بهترین‌ها است. در گام بعدی و مهم دیگر باید ضمن رعایت صداقت در گفتار و رفتار، از خودتاتن بابت تلاش‌های روزانه‌یتان با هدف گذران زندگی و دستیابی به اهداف تعیین شده‌تان تشکر کنید.»
پربينندهترين مطالب و خبرها
