تاریخ انتشار : ۱۴۰۲/۰۹/۱۸ ساعت ۱۱:۰۹
کد مطلب : ۴۴۳۷۷۵
گزارش بانک جهانی از «فقر و توزیع رفاه» در ایران؛
چند درصد از فقرا در ایران به اینترنت دسترسی دارند؟
گروه اقتصادی:طبق یافته‌های بانک جهانی، در سال 2020 نسبت به سال 2011 درصد بیش‌تری از خانوارهای فقیر به امکانات اولیه زندگی دسترسی پیدا کرده‌اند اما میزان این برخورداری همچنان کمتر از خانوارهای غیرفقیر است.
به گزارش اکوایران، بانک جهانی در گزارشی تحت عنوان «فقر و توزیع رفاه» وضعیت درآمد و برخوداری خانوارهای ایرانی از امکانات اولیه زندگی را در سال‌های 2011 و 2020 بررسی کرده است.
این گزارش، دسترسی خانوارهای فقیر و غیرفقیر ایرانی به امکانات اولیه زندگی نظیر «آب لوله‌کشی»، «برق»، «تلفن ثابت و همراه»، «اینترنت»، «فاضلاب شهری»، «حمام و سرویس بهداشتی» و «آشپزخانه» را بررسی کرده است. طبق یافته‌های بانک جهانی، در سال 2020 درصد بیش‌تری از خانوارهای فقیر به تلفن همراه، اینترنت، فاضلاب، آب لوله‌کشی، سرویس بهداشتی و آشپزخانه نسبت به سال 2011 دسترسی پیدا کرده‌اند اما میزان این برخورداری همچنان کمتر از خانوارهای غیرفقیر است.
دسترسی 2 درصد از فقرا به اینترنت در سال 2010
بانک جهانی در گزارش خود به بررسی یک دهه از اقتصاد ایران طی سال‌های 2010 تا 2020 میلادی پرداخته و وضعیت درآمدی و رفاه خانوارها را در این بازه زمانی بررسی کرده است. در بخشی از این گزارش، دسترسی خانوارهای فقیر و غیرفقیر به برخی امکانات اولیه زندگی نظیر «آب لوله‌کشی»، «برق»، «تلفن ثابت و همراه»، «اینترنت»، «فاضلاب شهری»، «حمام و سرویس بهداشتی» و «آشپزخانه» پرداخته شده است.
بر اساس این آمار، 100 درصد از خانوارهای «فقیر» و «غیرفقیر» در سال‌های 2010 و 2020 به سیستم برق‌رسانی دسترسی داشته‌اند. این تنها امکانات رفاهی (utilities) است که به بهترین سطح رسیده است.در مقابل، دسترسی خانوارها به تلفن ثابت در سال 2020 نسبت به سال 2010 کاهش یافته است. علت این مسئله می‌توان جایگزین‌شدن تلفن همراه باشد. برای مثال در سال 2010 حدود 58 درصد از خانوارهای فقیر از تلفن ثابت و 78 درصد از آن‌ها از تلفن همراه استفاده می‌کردند. این نسبت در سال 2020 به ترتیب برابر با 36 درصد و 94 درصد شده است.
مشاهدات بانک جهانی حاکی از آن است که در سال 2010 تنها 2 درصد از خانوارهای «فقیر» به اینترنت دسترسی داشته‌اند در حالی که این رقم در سال 2020 به 60 درصد افزایش یافته است. این در حالی است که درصد خانوارهای «غیرفقیر» استفاده‌کننده از اینترنت از 15 درصد به 75 درصد رسیده است. بنابراین وضعیت دسترسی به اینترنت در میان فقرا همچنان راه طویلی تا رسیدن به نقطه مطلوب در پیش دارد.
همچنین، دسترسی خانوارهای فقیر به «حمام و سرویس بهداشتی» و «آشپزخانه مجزا» از کمتر از 85 درصد در سال 2010 به بیش از 90 درصد در سال 2020 رسیده است. این بهبود برای خانوارهای غیرفقیر نیز رخ داده و سطح دسترسی آنان را از حدود 95 درصد در سال 2010 به نزدیک 100 درصد در سال 2020 رسانده است.
در نهایت، به نظر می‌رسد حوزه‌ای که هم برای خانوارهای «فقیر» و هم خانوارهای «غیرفقیر» نیاز به رسیدگی بیش‌تر دارد، دسترسی به «فاضلاب» است. منظور از دسترسی به فاضلاب این است که پساب تولیدشده توسط خانوارها توسط یک سیستم لوله‌کشی جامع و اصلی جمع‌آوری شده و به یک مرکز تصفیه پس‌آب منتقل شود. شواهد بانک جهانی نشان می‌دهد که دسترسی خانوارهای «فقیر» به فاضلاب در سال 2010 حدود 11 درصد بوده و در سال 2020 به 21 درصد رسیده است. این نسبت برای خانوارهای غیرفقیر از 25 درصد به 41 درصد افزایش یافته است.
به گزارش اکوایران، بانک جهانی در گزارشی تحت عنوان «فقر و توزیع رفاه» وضعیت درآمد و برخوداری خانوارهای ایرانی از امکانات اولیه زندگی را در سال‌های 2011 و 2020 بررسی کرده است.
این گزارش، دسترسی خانوارهای فقیر و غیرفقیر ایرانی به امکانات اولیه زندگی نظیر «آب لوله‌کشی»، «برق»، «تلفن ثابت و همراه»، «اینترنت»، «فاضلاب شهری»، «حمام و سرویس بهداشتی» و «آشپزخانه» را بررسی کرده است. طبق یافته‌های بانک جهانی، در سال 2020 درصد بیش‌تری از خانوارهای فقیر به تلفن همراه، اینترنت، فاضلاب، آب لوله‌کشی، سرویس بهداشتی و آشپزخانه نسبت به سال 2011 دسترسی پیدا کرده‌اند اما میزان این برخورداری همچنان کمتر از خانوارهای غیرفقیر است.
دسترسی 2 درصد از فقرا به اینترنت در سال 2010
بانک جهانی در گزارش خود به بررسی یک دهه از اقتصاد ایران طی سال‌های 2010 تا 2020 میلادی پرداخته و وضعیت درآمدی و رفاه خانوارها را در این بازه زمانی بررسی کرده است. در بخشی از این گزارش، دسترسی خانوارهای فقیر و غیرفقیر به برخی امکانات اولیه زندگی نظیر «آب لوله‌کشی»، «برق»، «تلفن ثابت و همراه»، «اینترنت»، «فاضلاب شهری»، «حمام و سرویس بهداشتی» و «آشپزخانه» پرداخته شده است.
بر اساس این آمار، 100 درصد از خانوارهای «فقیر» و «غیرفقیر» در سال‌های 2010 و 2020 به سیستم برق‌رسانی دسترسی داشته‌اند. این تنها امکانات رفاهی (utilities) است که به بهترین سطح رسیده است.در مقابل، دسترسی خانوارها به تلفن ثابت در سال 2020 نسبت به سال 2010 کاهش یافته است. علت این مسئله می‌توان جایگزین‌شدن تلفن همراه باشد. برای مثال در سال 2010 حدود 58 درصد از خانوارهای فقیر از تلفن ثابت و 78 درصد از آن‌ها از تلفن همراه استفاده می‌کردند. این نسبت در سال 2020 به ترتیب برابر با 36 درصد و 94 درصد شده است.
مشاهدات بانک جهانی حاکی از آن است که در سال 2010 تنها 2 درصد از خانوارهای «فقیر» به اینترنت دسترسی داشته‌اند در حالی که این رقم در سال 2020 به 60 درصد افزایش یافته است. این در حالی است که درصد خانوارهای «غیرفقیر» استفاده‌کننده از اینترنت از 15 درصد به 75 درصد رسیده است. بنابراین وضعیت دسترسی به اینترنت در میان فقرا همچنان راه طویلی تا رسیدن به نقطه مطلوب در پیش دارد.
همچنین، دسترسی خانوارهای فقیر به «حمام و سرویس بهداشتی» و «آشپزخانه مجزا» از کمتر از 85 درصد در سال 2010 به بیش از 90 درصد در سال 2020 رسیده است. این بهبود برای خانوارهای غیرفقیر نیز رخ داده و سطح دسترسی آنان را از حدود 95 درصد در سال 2010 به نزدیک 100 درصد در سال 2020 رسانده است.
در نهایت، به نظر می‌رسد حوزه‌ای که هم برای خانوارهای «فقیر» و هم خانوارهای «غیرفقیر» نیاز به رسیدگی بیش‌تر دارد، دسترسی به «فاضلاب» است. منظور از دسترسی به فاضلاب این است که پساب تولیدشده توسط خانوارها توسط یک سیستم لوله‌کشی جامع و اصلی جمع‌آوری شده و به یک مرکز تصفیه پس‌آب منتقل شود. شواهد بانک جهانی نشان می‌دهد که دسترسی خانوارهای «فقیر» به فاضلاب در سال 2010 حدود 11 درصد بوده و در سال 2020 به 21 درصد رسیده است. این نسبت برای خانوارهای غیرفقیر از 25 درصد به 41 درصد افزایش یافته است.
پربينندهترين مطالب و خبرها
