تاریخ انتشار : ۱۴۰۳/۰۱/۲۷ ساعت ۱۴:۵۳
کد مطلب : ۴۶۵۴۲۵
ورق زدن تاریخ در یک فصل استثنائی
پایان دیکتاتوری بایرن با کودتای آلونسو!
گروه ورزشی: بوندسلیگا در این فصل هم کورس قهرمانی هیجان‌انگیزی را پشت سر نگذاشت چون تکلیف تیم قهرمان تنها پس از برگزاری 29 بازی مشخص شد و تیمی استثنائی که هنوز طعم شکست را در این فصل نچشیده و دست نیافتنی بوده است جام را بالا برد. اما این تیم بایرن مونیخ نبود، بلکه بایرلورکوزن بود.
اگر بخواهیم جایگاه و قهرمانی جذاب به دست آمده توسط این تیم را با اشاره به ضعف بایرن مونیخ در این فصل تحلیل کنیم، در حق لورکوزن بی‌انصافی کرده‌ایم. این واقعیت که مدافع عنوان قهرمانی نتوانست پا به پای تیم ژاوی رقابت کند، اول از هر چیز به دلیل قدرت تیمی بالای آنها بود.
یک مقایسه ساده این موضوع را روشن می‌کند: آخرین باری که بایرن مونیخ موفق به کسب عنوان قهرمانی نشده بود، در سال 2011 بود که آنها 14 امتیار در هفته 29 با دورتموند فاصله داشتند اما حال 16 امتیاز از لورکوزن عقب هستند. جالب اینجاست که دورتموند در آن فصل در این مقطع 66 امتیاز داشت که 13 امتیاز از لورکوزن حال حاضر کمتر بود.
قهرمانی لورکوزن واقعا خارق‌العاده بود، خصوصا چون آنها در این مسیر رکوردهای بسیاری را به ثبت رساندند. کسب 79 امتیاز از 87 امتیاز ممکن پس از 29 هفته در واقع رکورد جدیدی در بوندسلیگا به حساب می‌آید. شکست ناپذیری تا این مقطع از فصل هم رکورد جذاب دیگری برای آنها است.
بایرن مونیخ تا روز گذشته هر دو رکورد را در اختیار داشت اما حالا نه تنها جام، بلکه این دو رکورد ارزشمند را هم به حریف واگذار کرده است تا مشخص شود که با چه تیم قدرتمندی روبه‌رو هستیم، تیمی که تا پیش از این فصل هیچکس فکرش را هم نمی‌کرد که بتواند قهرمان شود. لورکوزن با اختلاف قوی‌ترین تیم در این لیگ است.
فرناندو کارو و سیمون رولفس، مدیران این باشگاه، سازندگان اصلی این تیم هستند. کارو باعث شد که این باشگاه در بسیاری از زمینه‌ها مدرن‌تر شود و رولفس توانست تیمی را بسازد که از نظر قدرت و باز بودن دست ژابی بهترین باشد و این مربی هم توانست با همین تیم در عرض یک سال و نیم از یک مربی تازه‌کار به جذاب‌ترین گزینه موجود در بازار مربیان تبدیل شود و تیمی را شکل دهد که از نظر قدرت و تاکتیک و نداشتن اضطراب و نگرانی بهترین باشد.
این تیم بزرگ اروپایی دو بازیکن کلیدی به نام‌های فلورین ویرتز و گرانیت ژاکا داشت که در کنار بازیکنان درخشان و حرفه‌ای مانند الخاندرو گریمالدو توانستند نقش مهمی را در قهرمانی این تیم ایفا کنند. تیمی که پیش از این با عبارت «نورکوزن» و «شما هرگز قهرمان آلمان نخواهید شد!» شناخته می‌شد حالا توانسته است از این بار تلخ که در تاریخ باشگاه وجود داشت رها شود.
تیمی که می‌تواند با کسب دوگانه و قهرمانی در جام حذفی و حتی سه‌گانه با قهرمانی در لیگ اروپا به تاریخ‌سازی ادامه دهد و پس از این فصل تاریخی هرگز از یادها نخواهد رفت.
شاکله اصلی این تیم که شامل ویرتز، ژاکا و ژابی آلونسو است در این تیم خواهند ماند و لورکوزن فصل آینده هم مدعی اصلی قهرمانی خواهد بود. این واقعیت که لورکوزن به سلطه بایرن بر بوندسلیگا پس از یازده سال پایان داد، نکته مهمی است.
علاوه بر این، تیم ژابی توانست استانداردهای جدیدی را به ثبت برساند، بنابراین می‌توانیم این برداشت را داشته باشیم که قهرمانی این تیم قرار نیست اتفاقی استثنائی و تصادفی باشد. به نظر می‌رسد که قرار است شاهد کورسی جذاب در چند فصل پیش رو باشیم، اگر لورکوزن بتواند شرایط این رقابت را حفظ کند.
اگر بخواهیم جایگاه و قهرمانی جذاب به دست آمده توسط این تیم را با اشاره به ضعف بایرن مونیخ در این فصل تحلیل کنیم، در حق لورکوزن بی‌انصافی کرده‌ایم. این واقعیت که مدافع عنوان قهرمانی نتوانست پا به پای تیم ژاوی رقابت کند، اول از هر چیز به دلیل قدرت تیمی بالای آنها بود.
یک مقایسه ساده این موضوع را روشن می‌کند: آخرین باری که بایرن مونیخ موفق به کسب عنوان قهرمانی نشده بود، در سال 2011 بود که آنها 14 امتیار در هفته 29 با دورتموند فاصله داشتند اما حال 16 امتیاز از لورکوزن عقب هستند. جالب اینجاست که دورتموند در آن فصل در این مقطع 66 امتیاز داشت که 13 امتیاز از لورکوزن حال حاضر کمتر بود.
قهرمانی لورکوزن واقعا خارق‌العاده بود، خصوصا چون آنها در این مسیر رکوردهای بسیاری را به ثبت رساندند. کسب 79 امتیاز از 87 امتیاز ممکن پس از 29 هفته در واقع رکورد جدیدی در بوندسلیگا به حساب می‌آید. شکست ناپذیری تا این مقطع از فصل هم رکورد جذاب دیگری برای آنها است.
بایرن مونیخ تا روز گذشته هر دو رکورد را در اختیار داشت اما حالا نه تنها جام، بلکه این دو رکورد ارزشمند را هم به حریف واگذار کرده است تا مشخص شود که با چه تیم قدرتمندی روبه‌رو هستیم، تیمی که تا پیش از این فصل هیچکس فکرش را هم نمی‌کرد که بتواند قهرمان شود. لورکوزن با اختلاف قوی‌ترین تیم در این لیگ است.
فرناندو کارو و سیمون رولفس، مدیران این باشگاه، سازندگان اصلی این تیم هستند. کارو باعث شد که این باشگاه در بسیاری از زمینه‌ها مدرن‌تر شود و رولفس توانست تیمی را بسازد که از نظر قدرت و باز بودن دست ژابی بهترین باشد و این مربی هم توانست با همین تیم در عرض یک سال و نیم از یک مربی تازه‌کار به جذاب‌ترین گزینه موجود در بازار مربیان تبدیل شود و تیمی را شکل دهد که از نظر قدرت و تاکتیک و نداشتن اضطراب و نگرانی بهترین باشد.
این تیم بزرگ اروپایی دو بازیکن کلیدی به نام‌های فلورین ویرتز و گرانیت ژاکا داشت که در کنار بازیکنان درخشان و حرفه‌ای مانند الخاندرو گریمالدو توانستند نقش مهمی را در قهرمانی این تیم ایفا کنند. تیمی که پیش از این با عبارت «نورکوزن» و «شما هرگز قهرمان آلمان نخواهید شد!» شناخته می‌شد حالا توانسته است از این بار تلخ که در تاریخ باشگاه وجود داشت رها شود.
تیمی که می‌تواند با کسب دوگانه و قهرمانی در جام حذفی و حتی سه‌گانه با قهرمانی در لیگ اروپا به تاریخ‌سازی ادامه دهد و پس از این فصل تاریخی هرگز از یادها نخواهد رفت.
شاکله اصلی این تیم که شامل ویرتز، ژاکا و ژابی آلونسو است در این تیم خواهند ماند و لورکوزن فصل آینده هم مدعی اصلی قهرمانی خواهد بود. این واقعیت که لورکوزن به سلطه بایرن بر بوندسلیگا پس از یازده سال پایان داد، نکته مهمی است.
علاوه بر این، تیم ژابی توانست استانداردهای جدیدی را به ثبت برساند، بنابراین می‌توانیم این برداشت را داشته باشیم که قهرمانی این تیم قرار نیست اتفاقی استثنائی و تصادفی باشد. به نظر می‌رسد که قرار است شاهد کورسی جذاب در چند فصل پیش رو باشیم، اگر لورکوزن بتواند شرایط این رقابت را حفظ کند.
پربينندهترين مطالب و خبرها
