یحیی در اصفهان اسیر نفرین قلعه‌نویی شد!

دو تساوی در ابتدای لیگ مقابل ذوب‌آهن و فولاد بعد از نایب‌قهرمانی پشت سر استقلال می‌توانست فشارها روی هر مربی‌ای در پرسپولیس را به اوج خودش برساند. اما حضور یحیی گل‌محمدی با عقبه پرسپولیسی، دو قهرمانی پیاپی در لیگ و یک نایب‌قهرمانی در آسیا روی نیمکت قرمزها، هواداران پرسپولیس را برای انتظار کشیدن برای رسیدن تیم این مربی به مرز آمادگی کاملا قانع می‌کرد.
چهار پیروزی پیاپی پرسپولیس بار دیگر گل‌محمدی را به مربی صدرنشین فوتبال ایران بدل کرد تا او خودش را برای کسب سومین قهرمانی لیگ برتری آماده کند. اما یک وقفه سه هفته‌ای در لیگ و اتفاقات و حواشی‌ای که به خوبی به آن آگاهیم، تیم او را از ریل خارج کرد. مصاحبه‌های یحیی قبل و بعد از بازی مقابل تراکتور کاملا ناظر به این موضوع بود که یحیی آن چنان که باید نتوانسته روی فوتبال متمرکز باشد.
او که در آخرین جلسه تمرینی تیمش در تهران پیش از عزیمت به اصفهان با سری تراشیده شده در تمرین رویت شد، در نشست خبری پیش از بازی برابر طلایی‌پوشان از بازگشت تمرکز به اردوی تیمش و آمادگی برای ایجاد شادی حداقلی در بین هواداران این تیم صحبت کرد.
او که از استقبال باشکوه هواداران پرسپولیس در فرودگاه و هتل محل اقامت تیمش انگیزه گرفته بود، روز بازی هم با روحیه خوبی در ورزشگاه حاضر شد و گرم‌کردن تیمش را زیر نظر گرفته بود.
سرمربی پرسپولیس که برای مهم‌ترین بازی هفته دو تغییر تاکتیکی در تیمش ایجاد کرده بود، توانست زهر حریف را در نیمه اول بگیرد و با حضور کمال کامیابی‌نیا در ترکیب، جنگ‌های بیشتری در میانه زمین را به نفع تیمش رقم بزند اما اطلاع از تساوی استقلال و فولاد در بازی تهران، شاید رخنه احتیاط به ذهن یحیی را در پی داشت. 
گل‌محمدی تمام نود دقیقه را در کنار خط جنب‌وجوش داشت، نسبت به همه اتفاقات بازی واکنش نشان داد، از هر توقف بازی برای انتقال نکات تاکتیکی به بازیکنانش استفاده کرد و حتی برای سریع‌تر شروع کردن مجدد بازی در جلد یک توپ‌جمع‌کن هم رفت اما تلاش‌های او برای پیروزی تیمش در نبرد بزرگ هفته کافی نبود. تماشای اکت‌های یحیی گل‌محمدی از جایگاه خبرنگاران ورزشگاه نقش‌جهان آدم را یاد صحبت معروف امیر قلعه‌نویی می‌انداخت که می‌گفت:"بدترین نفرین برای هر بازیکن فوتبال، سرمربی شدن است!" دیشب هم انگار یحیی گرفتار این نفرین شده بود. او همه کارهایی را که باید می‌کرد، انجام داد اما نتیجه کارش نه در اختیار خودش که به ساق‌های بازیکنان گره خورده بود.
او در کنفرانس خبری پس از مسابقه، به فیفادی به عنوان یکی از عوامل ایجاد وقفه در روند پیروزی‌های تیمش اشاره کرد که چندان هم دور از واقعیت به نظر نمی‌رسد. دعوت شدن بازیکنان به اردوی تیم ملی و در اختیار نداشتن آنها یک طرف معمول ماجرا است، اما وجه کمترپرداخته‌شده فیفادی، سرخوردگی بازیکنانی است که خودشان را لایق حضور در اردوی تیم ملی می‌دانستند اما از این فرصت دور ماندند. وحید امیری، مرتضی پورعلی‌گنجی، علیرضا بیرانوند، میلاد سرلک و مهدی ترابی پنج پرسپولیسی حاضر در اتریش بودند که سه هفته از تمرینات پرسپولیس جدا بودند و تطبیق دوباره آنها با شرایط باشگاهی، شاید مقطعی ساده‌تر از توالی بازی با تراکتور و سپاهان را می‌طلبید. در کنار آنها، دعوت نشدن سروش و دانیال اسماعیلی‌فر در کنار نرسیدن سعید صادقی به لیست نهایی را هم که اضافه کنید، کار سخت یحیی در تیم کردن دوباره پرسپولیس بعد از مصائب بدیهی کنونی را بهتر درک می‌کنیم.